कविता: अपूर्व कवि: बुँद राना

 

कवि: बुँद राना 

अपूर्व !

                    

तिमी डढेलोमा बाबियो सप्रेको देख्छौ !

तिमी बाढीले मलिलो माटो ल्याएको देख्छौ !

तिमी भुइँचालो जाँदा पुनर्निर्माण को सपना बुन्छौ !

अझ तिमी महामारीको बेला नयाँ नयाँ अनुशन्धान आउने कल्पना गर्छौ !

तिम्रा आँखा र मेरा आँखामा भिन्न्नता छ !

भयो , नभनिहालौं!

यत्ति हो ,

म डढेलोमा , हरियाली सखाप भएको देख्छू !

म बाढीले, बस्ती उठिबास लाएको देख्छु !

म भुइँचालोले ,अनगिन्ती सपनाको चिहान पारेको देख्छु !

म महामारीमा मानव सभ्यताले हिक्का छाड्दैछ , देख्छू !

हुनसक्छ ,

तिम्रा आँखा स्वस्थ छन् र सद्दे छन् !

हुन सक्छ , 

मेरा आँखा रोगी छन् र धमिला छन् !

म ऐले आँखाको 

उपचारमा ब्यस्त छु ,

ओखतीका बूँद चुहाउँदै छु , आँखामा ।

ए भलामानुस !

यति खेर ,

मलाई नचलाऊ ! 

मलाई नहल्लाऊ !!

अन्धो ! हुनसक्छ आँखा !

एउटा अनर्थ हुनसक्छ !

अपूर्व !!!!!! - कवि बुँद राना