कविता: गरिबी

कविः बद्री भेटवाल (मेधावी)

ओच्छ्याई फलेक दाउराका, छ बसाई बिझाउँदो

झर्लान झरिका फल, छिचोली छानो भिजाउँदो

कन्याइ कन्सिरी, बित्छ बेला, हस्याङफस्याङमै आज

जो होला, भोलि जोहो होला; आश हरदम फिजाउँदो 

खालि-ख्याउटे पेट न छ, नाडिले ताकत कहाँ पाउँदो

आधा मेलो सकिँदो छ; छ आधा घाम उदाउँदो 

होला त कोहि बुझ्ने सुन्दरता: नङ्ग्रा, झुत्रा अनि मैलाको 

सुक्दा, भिजेकै थाङ्ना जिउभरी; सुगन्ध के आउँदो ?

पट्पटी फुटेका पैताला, हत्केला फुटेकै; चहर्‍याउँदो

फुटेका औंलाहरुमा अझ, अल्झन कति अल्झाउँदो 

फुटे पनि ज्वरै, छैन अन्तर; छैन फुर्सद ओखतिको

फुटेकै भाग्य लागे कठै, हो कति पीडा चहर्‍याउँदो  ?

कविः बद्री भेटवाल